اتحاد بین‌المللی کمیته های اعضای عادی کارگری (IWA-RFC) از کارگران می‌خواهد تا در مخالفت با احزاب شرکتی و بوروکراسی های اتحادیه ای طرفدار شرکت ها، جنبش جهانی طبقه کارگر را علیه اخراج‌های گسترده  سازماندهی کنند.

روز یکشنبه، IWA-RFC نشست آنلاینی با عنوان «تشکیل کمیته های اعضای عادی کارگری برای مبارزه با اخراج‌ها و گرسنگی!» با حضور بیش از ۲۰۰ نفر برگزار کرد. این نشست شامل اظهارات قدرتمند کارگران از طیف وسیعی از صنایع در سراسر جهان بود که برخی از آنها در روزهای آینده در وب سایت جهانی سوسیالیستی (WSWS.ORG)  منتشر خواهد شد.

تمرکز اصلی این نشست بر موج اخراج‌هایی بود که اکنون در ابعادی در حال وقوع است که سال‌ها، بلکه دهه‌ها مشابه آن دیده نشده است. طبق گزارش شرکت کاریابی چلنجر، گری و کریسمس (Challenger, Gray & Christmas) ، شرکت‌های آمریکایی در سال جاری  تاکنون اخراج ۱.۱ میلیون نفر را اعلام کرده‌اند، افزایشی ۶۵ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۲. مجموع اخراج‌های ماه گذشته، بالاترین رقم برای ماه اکتبر در طول ۲۰ سال گذشته و بالاترین رقم برای هر ماه از سال ۲۰۰۸، در خلال رکود بزرگ بوده است. یک تحلیل اخیر نشان داده است که ۲۲ ایالت، به‌علاوه واشنگتن دی سی، هم‌اکنون در رکود اقتصادی هستند.

این بحران جنبه‌ای بین‌المللی دارد. تنها در صنعت خودروسازی آلمان، قرار است ۹۰ هزار شغل تا سال ۲۰۳۰ حذف شود. هزاران کارگر خودروسازی در سراسر اروپا، ایالات متحده و سایر کشورها در حال اخراج هستند، چرا که کارگران مجبور به تحمل هزینه‌های ناشی از کاهش فروش و تأثیر تعرفه‌ها بر زنجیره های تأمین جهانی شده‌اند.

طبقه حاکمه در حال استفاده از هوش مصنوعی به عنوان سلاحی علیه طبقهٔ کارگر است. مجمع جهانی اقتصاد تخمین می‌زند که تا سال ۲۰۳۰، ۹۲ میلیون شغل از طریق هوش مصنوعی از بین خواهند رفت. این تهدید هم کارگران صنعتی و هم کارگران اداری را دربر میگیرد. در حالی که در گزارش چلنجر تنها ۴۵٫۰۰۰ مورد از اخراج‌ها مستقیماً به هوش مصنوعی نسبت داده شده است، ۳۰٫۰۰۰ مورد از آنها فقط  در ماه گذشته رخ داده است، که بر سرعت بالای اجرای این فناوری دلالت دارد.

در کنار رشد بیکاری و فلاکت اجتماعی، ثروت‌های غیرقابل تصوری توسط ابرثروتمندان انباشته می‌شود. ده میلیاردر آمریکایی طی سال گذشته ۷۰۰ میلیارد دلار به ثروت جمعی خود افزوده‌اند. ایلان ماسک — جاهل فاشیست مسلک و رئیس تسلا — یک بسته حقوقی تا سقف ۱ تریلیون دلار دریافت کرده است.

همزمان، نشانه‌های فزاینده‌ای از وقوع یک بحران اقتصادی جهانی دیگر به چشم می‌خورد که احتمالاً در ابعادی حتی بزرگ‌تر از رکود سال‌های  ۲۰۰۸–۲۰۰۹ خواهد بود. طبقه حاکمه مصمم است که هزینه این بحران، محصول حباب‌های مالی بی‌سابقه، به‌طور کامل بر طبقه کارگر تحمیل شود.

این امر از سه طریق اجرا می‌شود. نخست، شرکت ها با طولانی‌تر کردن ساعات کاری، کاهش دستمزدها و حمله به ایمنی محل کار، استثمار را تشدید می‌کنند. این امر عامل وقوع زنجیره بی‌پایان حوادث صنعتی فاجعه‌بار است، از جمله سقوط یک هواپیمای باری یونایتد پارسل سرویس (UPS) در اوایل این ماه و مرگ دلخراش دو کارمند پست ایالات متحده در هفته گذشته.

روش دوم، به‌کارگیری فناوری‌های جدید برای استخراج نیروی کار بیشتر از تعداد کمتری کارگر است. این همان اهمیت رونق هوش مصنوعی است. مدیرعامل شرکت لیر، ماهیت این فرآیند را زمانی آشکار کرد که هدف آن را «تولید با چراغ‌های خاموش» توصیف کرد — کارخانه‌هایی که بدون هیچ گونه مداخله انسانی و کاملاً توسط هوش مصنوعی اداره می‌شوند.

روش سوم، همانند اوایل قرن بیستم، جنگ افروزی است: غارت امپریالیستی برای دست‌یابی به مواد خام، بازارها و زنجیره‌های تامین. حمایت ایالات متحده و اروپا از جنگ علیه روسیه، نسل‌کشی در غزه و تدارک برای یک درگیری خونین‌تر علیه چین، بیانگر این امر است.

این برنامه را نمی توان از طریق روش‌های دموکراتیک تحمیل کرد. از طریق ترامپ و همتایان او در دیگر کشورها، الیگارشی به دنبال ایجاد دیکتاتوری‌هایی برای سرکوب مقاومت فزاینده‌ای است که پیش‌تر برانگیخته است.

این «راه حل» الیگارشی شرکتی است. راه حل طبقه کارگر باید ایجاد شبکه‌ای از کمیته‌های اعضای عادی کارگری در تمام صنایع و محل کار باشد تا نیروی طبقه کارگر علیه قدرت نهادینه شده الیگارشی به کار گرفته شود.

کارگران باید برای  کسب قدرت و کنترل کارگری بر تولید مبارزه کنند و مازاد ایجاد شده توسط فناوری‌های نوین را برای بهبود — نه کاهش — استاندارد زندگی توده‌ها به کار گیرند.

مخالفت‌ عظیمی در حال شکل‌گیری است. اعتصابات در سراسر جهان، از جمله در میان ده‌ها هزار نفر از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده، کارکنان نظامی و غیرنظامی بوئینگ و بسیاری بخش‌های دیگر، در حال وقوع است. در ایتالیا، تدارکات برای برگزاری یک اعتصاب سراسری دیگر با تمرکز بر نسل‌کشی در غزه در جریان است.

اما این مخالفت با یک مانع اساسی روبـه‌روست: دستگاه اتحادیه‌های کارگری که به‌عنوان ابزاری در دست مدیریت و دولت‌های سرمایه‌داری عمل می کند.

اتحادیه‌ها هیچ مبارزه جدی علیه اخراج‌های دسته‌جمعی پیشنهاد نکرده‌اند. بدتر از آن، در اجرای این اخراج‌ها نیز کمک می‌کنند. امسال در ایالات متحده، ۴۸٫۰۰۰ نفر در شرکت UPS، در نتیجهٔ قرارداد خیانت‌آمیز ۲۰۲۳ تیمسترز اخراج شده اند. اخراج‌های نامحدود در کارخانه کامیون‌سازی دیربورن فورد آغاز شده است، اما اتحادیه کارگران خودروسازی ایالات متحده (UAW) هیچ اقدامی نمی‌کند، جز  آموزش کارگران در مورد نحوه درخواست بسته‌های بازخرید شغلی!

ضمناً، روسای هر دو اتحادیه و بسیاری دیگر علناً از جنگ اقتصادی «آمریکا اول» ترامپ علیه جهان حمایت می‌کنند و به دروغ ادعا می‌کنند که این سیاست مشاغل را حفظ خواهد کرد، در حالی که خودشان در نابودی همین مشاغل نقش داشته‌اند. 

یک وظیفهٔ اساسی جنبش رو به رشد طبقه کارگر، شورش علیه دستگاه اتحادیه‌ها و نابودی نفوذ اجتماعی آن است. این دستگاه باید منحل شود و با سازمان‌های جدید دموکراتیک کمیته‌های اعضای عادی کارگری جایگزین شود. این هدف اتحاد بین‌المللی کمیته‌های اعضای عادی کارگری است.

نشست  روز یکشنبهٔ IWA-RFC، بیانگر صدای قدرتمند طبقه کارگر بود — صدایی خشمگین، فصیح و مصمم، که از وحشیگری دولت ترامپ مرعوب نشده است.

سخنرانان شامل کارگران دولت ایالات متحده، که درباره تعطیلی اخیر بحث کردند، کارگران پست، که شرایط ناامن کاری منجر به مرگی در یکی از مراکز میشیگان در هفتهٔ گذشته شد را افشا کردند، کارگران خودروسازی، که با اخراج‌های گسترده مواجه اند، و معلمانی که از حق آموزش عمومی دفاع می‌کنند، بودند. این نشست همچنین شامل گزارش‌هایی درباره مبارزه طبقاتی در کانادا و اروپا بود.

اتحاد بین‌المللی کمیته‌های اعضای عادی کارگری باید به یک جنبش قدرتمند طبقه کارگر در دفاع از حقوق اساسی اجتماعی آن تبدیل شود. مطالبه باید این باشد: حتی یک اخراج هم نباید برای جبران بحران ساخته‌شده توسط وال استریت صورت گیرد! مازادهای ناشی از هوش مصنوعی باید برای تامین حقوق اجتماعی طبقه کارگر به کار گرفته شوند، از جمله حق برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی، بازنشستگی، مسکن و آموزش!

کارگران باید سمّ ملی‌گرایی، که می‌کوشد کارگران یک کشور را علیه کارگران دیگر کشورهای بشوراند و مهاجران و اقلیت‌ها را مقصر جلوه دهد، رد کنند. این‌ها دشمن یکدیگر نیستند، بلکه برادران و خواهرانی هستند که همگی توسط همان الیگارشی مالی استثمار می‌شوند.

ما خواستار پایان دادن به جنگ‌ها، برچیدن دستگاه نظامی-صنعتی و استفاده از منابعی هستیم که صرف نابودی انسان‌ها می‌شوند، به جای آن که برای رفاه و منافع بشریت به‌کار گرفته شوند.

بدون شک نخبگان حاکم با استناد به نیروهای بازار و خواسته‌های سهامداران، این برنامه را غیرواقع‌بینانه خواهند دانست. اما این تنها نشان می‌دهد که حقوق اجتماعی با هرج و مرج بازار ناسازگار است. حتی خود ثروتمندان نیز نه به «بازار آزاد»، بلکه به تریلیون‌ها دلار کمک مالی دولتی وابسته اند.

کارگران باید دفاع از مشاغل را با پایان دادن به سلطه الیگارشی پیوند بزنند. ما باید از طریق مصادره بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ و قرار دادن آنها تحت کنترل کارگران، کنترل اقتصاد را از دست آنها خارج کنیم. این تنها مبنای واقع‌بینانه برای مبارزه با دیکتاتوری در ایالات متحده و سراسر جهان است، زیرا منافع خودخواهانه و غیرعقلانی طبقهٔ سرمایه‌دار سرچشمهٔ دیکتاتوری است.

اتحاد بین‌المللی کمیته‌های اعضای عادی کارگری هر کاری را که بتواند برای کمک انجام خواهد داد. هم‌اکنون با ما تماس بگیرید و مبارزه را آغاز کنید.